پدران یک نقش بنیادی در تکامل عاطفی و فیزیکی فرزندان دارند. نقش پدران در هنگام انجام وظایف فرزندپروری برای کودکان این امکان را فراهم می کند که مستقل شوند، مسئولیت پذیر باشند و آزادانه دنیای اطراف را کشف کنند. در بسیاری از خانواده‌ها نقش پدر در تربیت فرزندان در پی تاکید بر نقش مادران در این امر، نادیده و کمرنگ انگاشته می‌شود. در چنین خانواده‌هایی پدر تنها مسئول تامین مخارج خانواده است. هرچه این دیدگاه در خانواده‌ای قوی تر باشد، روابط بین پدر با فرزندان از صمیمت کمتری برخوردار بوده و شاهد یک شکاف میان آن‌ها خواهیم بود. در این وضعیت هرچقدر هم که مادر در تربیت فرزندان تلاش خود را انجام دهد؛ بخش مربوط به پدر را نمی‌تواند جبران کند. طبق تحقیقات، پدران در ایجاد اعتماد به نفس، شناخت احساسات، یادگیری سالم و مقابله با استرس کودکان نقش اساسی ایفا می‌کنند و در صورت سهل انگاری در امر تربیت؛ کودکان دچار نوعی از ناامنی، عصبانیت و دیگر مشکلات می‌شوند.